Το θαύμα του Αγίου Φωτός επαληθεύεται από δύο νέες επιστημονικές έρευνες.

Το Μεγάλο Σάββατο του 2019, ο Giulio Fanti,¹ καθηγητής μηχανικών και θερμικών μετρήσεων του πανεπιστημίου της Πάντοβα, συμμετείχε στην τελετή του αγίου Φωτός με σκοπό να μετρήσει και να καταγράψει τις θερμικές ιδιότητες της ιερής φλόγας… Η θέση που στεκόταν ήταν μέσα στο ελληνικό καθολικό, σε απόσταση 10 μέτρων ανατολικά του παναγίου Τάφου. Συνεργάτης στο εγχείρημά του ήταν ένας συνάδελφός του από το ίδιο πανεπιστήμιο, ο καθηγητής εφαρμοσμένης μηχανικής RobertoBasso, ο οποίος βιντεοσκόπησε τα δέκα πειράματα που πραγματοποίησαν. Τα αποτελέσματα των μετρήσεών τους δημοσιεύθηκαν στις 10 Ιουλίου του 2019 στο διεπιστημονικό περιοδικό Global Journal of Archaeology and Anthropology. Σε αυτή τη δημοσίευση, ο καθηγητής Fantiαρχικά υποστηρίζει ότι εντόπισε κάποιες αλληλουχίες διαδοχικών αστραπών που έπεφταν πάνω στο κουβούκλιο του Τάφου, οι οποίες όμως δεν προέρχονταν από τα φλας των καμερών. Ο Ιταλός καθηγητής σημειώνει: αστραπές σε συχνότητα από 3 έως 10 Hz λίγο πριν την έξοδο του πατριάρχη. Αυτές οι αστραπές δεν είναι εύκολο να εξηγηθούν διότι διέπονται από χαμηλότερες συχνότητες από αυτές που είναι τυπικές στα φλας των φωτογραφικών μηχανών, αλλά και επειδή έχουν υψηλότερο αριθμό ακολουθίας. Αυτές [οι αστραπές] μπορούν να συνδεθούν με μία πιθανή αυτοανάφλεξη μιας λαμπάδας, επειδή μία αστραπή μπορεί να προκαλέσει ανάφλεξη στο φιτίλι μιας λαμπάδας».²

Ο καθηγητήςFanti, μετά από σχετικό ερώτημα που του θέσαμε, μας ενημέρωσε ότι κατάφερε να εντοπίσει  τις «αστραπές» (που δεν προέρχονταν από τα φλας των καμερών) μέσω της χρήσης ενός μεταβλητού στροβοσκοπίου.

Ο καθηγητήςFanti άναψε τη δεσμίδα των 33 κεριών του από το άγιο Φως δύο λεπτά μετά την έξοδο του πατριάρχη Θεόφιλου από τον πανάγιο Τάφο και αμέσως την τοποθέτησε κάτω από το πρόσωπό του. Το πρώτο πράγμα που θέλησε να εξακριβώσειείναι αν η ιερή φλόγα καίει το δέρμα. Στη συνέχεια του άρθρου του επισημαίνει τα ακόλουθα:

«Το άγιο Φως είναι ψυχρότερο από μία κανονική φλόγα, διότι δεν έκαιγε τα γένια του γράφοντος ούτε προκαλούσε κάποιον πόνο στο πρόσωπό του. Η διάρκεια του πειράματος ήταν δύο λεπτά».

^{Ο καθηγητής Fanti κρατάει επί δύο λεπτά κάτω από το πρόσωπό του μια δεσμίδα 33 κεριών με το άγιο Φως. Αισθανόταν μία μέτρια θερμότητα, όπως αναφέρει, αλλά δεν καιγόταν ούτε ένιωθε κάποιον πόνο}

Ο καθηγητής Fanti, σε επικοινωνία που είχαμε μέσω email, μας ανάφερε τα εξής: «θα πρέπει να σας πω ότι τοποθέτησα περισσότερες φορές τα 33 κεριά κάτω από τα γένια μου. Ενώ τις πρώτες φορές δεν ένιωθα κανένα πόνο, ή οτιδήποτε άλλο, μετά από 10 λεπτά έβαλα και πάλι τη δεσμίδα των κεριών κάτω από τα γένια μου και αυτά άρχισαν αμέσως να καψαλίζονται. Αυτό βρίσκεται σε συμφωνία με την αλλαγή της ποιότητας της φλόγας».

Σε ένα επόμενο πείραμα, δέκα λεπτά μετά το άναμμα της δεσμίδας των κεριών του, ο Ιταλός καθηγητής τοποθέτησε ένα κομμάτι λινού υφάσματος σε απόσταση τριών εκατοστών πάνω από δύο ίδια αναμμένα κεριά: το πρώτο κερί είχε ανάψει από το άγιο Φως, ενώ το δεύτερο από έναν αναπτήρα. Το λινό ύφασμα παρέμεινε πάνω από τις δύο φλόγες επί 30 δευτερόλεπτα. Η κανονική φλόγα έκαψε το ύφασμα, ενώ το άγιο Φως δεν προκάλεσε κάποια σημαντική φθορά.

^{Τα δύο κεριά που χρησιμοποιήθηκαν για τα πειράματα. Η αριστερή φλόγα είναι κανονική, ενώ η δεξιά είναι το άγιο Φως.}

^{Ο Ιταλός καθηγητής κρατάει ένα λινό ύφασμα σε απόσταση τριών εκατοστών πάνω από τις δύο φλόγες}

 

^{Πείραμα 1ο. Βλέπουμε το λινό ύφασμα που τοποθετήθηκε πάνω από τις δύο φλόγες επί 30 δευτερόλεπτα. Η κανονική φλόγα (αριστερά) έκαψε το ύφασμα, ενώ η φλόγα του αγίου Φωτός (δεξιά) το καψάλισε ελαφρώς}

Πείραμα 2ο. Βλέπουμε ένα δεύτερο κομμάτι λινού υφάσματος που τοποθετήθηκε πάνω από τις δύο φλόγες επί 4 δευτερόλεπτα. Η κανονική φλόγα (αριστερά) καψάλισε το ύφασμα, ενώ η φλόγατου αγίου Φωτός (δεξιά) το άφησε τελείως ανέπαφο. Η φωτογραφία προέρχεται από έκθεση σε φίλτρο UV

^{Πείραμα 3ο.Φωτομικρογραφία (από μικροσκόπιο) του λινού υφάσματος που τοποθετήθηκε πάνω από τις δύο φλόγες. Αριστερά βλέπουμε το μέρος του υφάσματος που καψαλίστηκε από την κοινή φλόγα και δεξιά το μέρος που παρέμεινε άφθαρτο από τη φλόγα του αγίου Φωτός}

Ο καθηγητής Fanti επισημαίνει ότι στα πειράματά του με τα λινά υφάσματα, όπως και στην περίπτωση που τοποθέτησε τη φλόγα κάτω από το πρόσωπό του, το άγιο Φως «παράγει αποτελέσματα που δεν μπορούν να εξηγηθούν με φυσιoλογικό τρόπο».³ Στα τελικά συμπεράσματά του σημειώνει:

«Από το πείραμα που περιγράψαμε σε αυτή τη δημοσίευση, προκύπτει ότι κατά τη διάρκεια των πρώτων λεπτώντο άγιο Φως δεν προκαλεί καύση σε λινά υφάσματα, όπως αυτή που προκαλεί μία κοινή φλόγα, αλλά μόνο καψάλισμα. Οι επιδράσεις του αγίου Φωτός και μιας κανονικής φλόγας πάνω σε λινά υφάσματα είναι διαφορετικές τα πρώτα λεπτά, αλλά τείνουν να γίνουν αρκετά όμοιες μετά από 20 λεπτά… Τα αποτελέσματα του πειράματός μας είναι ενδιαφέροντα και βρίσκονται σε συμφωνία με τις μετρήσεις του Γεννάδιου Ζάριτσε, ο οποίος ανακάλυψε μία μεταβολή στη θερμοκρασία του αγίου Φωτός 15 λεπτά μετά από την αρχική ανάφλεξή του… Η σταδιακή μεταμόρφωση του αγίου Φωτός από μία ιδιαίτερη φλόγα σε μία κανονική φλόγα, σε χρόνο όχι περισσότερο από 20 λεπτά, είναι κατά συνέπεια επιβεβαιωμένη».⁴

Ο Γεννάδιος Ζάριτσε, στον οποίο αναφέρεται ο καθηγητής Fanti, είναι ένας Ρώσος ιερέας και βιολόγος, πρόεδρος της «Ένωσης Ορθοδόξων Επιστημόνων» της Ρωσίας, ο οποίος το Μεγάλο Σάββατο του 2016 συμμετείχε στην τελετή του αγίου Φωτός με σκοπό να μετρήσει τη θερμοκρασία της ιερής φλόγας. Η συσκευή που χρησιμοποίησε ήταν ένα πυρόμετρο υπέρυθρου (VT 303), το οποίο επιτρέπει τη μέτρηση θερμοκρασίας από απόσταση, χρησιμοποιώντας την υπέρυθρη (infrared) ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που εκπέμπεται από ένα αντικείμενο. Τα αποτελέσματα των μετρήσεών του δημοσιεύθηκαν σε άρθρο του στο «Διεθνές Επιστημονικό Ενημερωτικό δελτίο».⁵Σε αυτή τη δημοσίευση, ο Ρώσος ιερέας και επιστήμονας σημειώνει:

«…Υπάρχουν πολλά στοιχεία που καταδεικνύουν ότι η ιερή φλόγα δεν καίει φυσιολογικά για περίπου 10 λεπτά, ενώ μετά αρχίζει να καίει κανονικά. Όμως, η θερμοκρασία του αγίου Φωτός δεν είχε μετρηθεί ποτέ μέχρι σήμερα. Γι’ αυτόν τον λόγο, είχα μαζί μου μία ειδική συσκευή, ένα πυρόμετρο, το οποίο, μέσω ενός ανέπαφου υπέρυθρου θερμόμετρου, μπορούσε να μετρήσει τη θερμοκρασία της επιφάνειας ενός αντικειμένου. Το αντικείμενο ήταν ένα ασημένιο πλακίδιο πλάτους πέντε χιλιοστών και πάχους ενός χιλιοστού. Το ένα άκρο ήταν τυλιγμένο μ’ ένα μονωτικό, ώστε να μπορεί κάποιος να το κρατήσει στη φωτιά χωρίς να καεί. Δεδομένου ότι το ασήμι είναι ένα από τα πιο θερμικά αγώγιμα μέταλλα, ένα πλακίδιο που τοποθετείται στη φωτιά αποκτά αμέσως τη θερμοκρασία της φλόγας. Με τη βοήθεια του πυρομέτρου μετρήσαμε τη θερμοκρασία του αγίου Φωτός αμέσως μετά την κάθοδό του. Άγγιξα το πρόσωπό μου με αυτή τη φλόγα, αλλά δεν καιγόμουν. Μέτρησα τη θερμοκρασία της φλόγας [της λαμπάδας] μου καθώς και τη φλόγα [των λαμπάδων] των διπλανών μου. Η μέση θερμοκρασία ήταν 42 βαθμοί Κελσίου. Όταν μετά από 15 λεπτά μέτρησα ξανά τη θερμοκρασία της φλόγας, ήταν 320 βαθμοί Κελσίου. Η διαφορά ανάμεσα στους 42 και στους 320 είναι τεράστια… Όταν κάποιοι λένε ότι το άγιο Φως ανάβει με αναπτήρα ή με κάποιο άλλο μέσο, απλά δεν γνωρίζουν τι είναι αυτό για το οποίο μιλάνε. Πρέπει κάποιος να γνωρίζει φυσική για να κατανοήσει ότι εδώ έχουμε μία παραβίαση της αρχής της διατήρησης της ενέργειας».⁶

Στο πείραμα της μέτρησης της θερμοκρασίας του αγίου Φωτός συμμετείχε και ο Dr. VictorKhroul, επίκουρος καθηγητής Δημοσιογραφίας του Κρατικού ΠανεπιστημίουΛομονόσοφ της Μόσχας. Σε άρθρο του στο περιοδικό CatholicHerald, ο καθηγητής Khroul σημειώνει:

«Ο ορθόδοξος ιερέας Γεννάδιος Ζάριτσε, από την πόλη του Βόρονετς, βρισκόταν εκεί [στον πανάγιο Τάφο] με σκοπό να διεξαγάγει ένα πείραμα: να μετρήσει τη θερμοκρασία του αγίου Φωτός με μια συσκευή μεγάλης ακρίβειας, η οποία χρησιμοποιεί λέιζερ. Βρισκόμουν δίπλα του κατά τη διάρκεια του πειράματος και είχα τη δυνατότητα να το δω ο ίδιος, από κοντά. Ως ρωμαιοκαθολικός, οφείλω να παραδεχτώ ότι ήμουν δύσπιστος. Αλλά, τα αποτελέσματα ήταν μία έκπληξη. Η θερμοκρασία της φλόγας, αμέσως μόλις τη λάβαμε από τον πατριάρχη της Ιερουσαλήμ, γύρω στις 14:34, ήταν 42 βαθμοί Κελσίου, ενώ 15 λεπτά αργότερα, ήταν 320 βαθμοί Κελσίου».⁷

Ο γράφων έχει συμμετάσχει στην τελετή του αγίου Φωτός 20 φορές και έχει ψηλαφήσει την ιερή φλόγα ισάριθμες φορές. Αυτό που μπορούμε να επιβεβαιώσουμε είναι ότι η ιερή φλόγα στην αρχή καίει συνήθως με μία ήπια ένταση. Κάποιες χρονιές που λάβαμε το άγιο Φως πολύ γρήγορα, επειδή βρισκόμασταν δίπλα από την είσοδο του παναγίου Τάφου, η φλόγα έκαιγε σχεδόν ανεπαίσθητα.

Η ιδιότητα της ακαΐας του αγίου Φωτός έχει επιβεβαιωθεί από πολλούς αυτόπτες μάρτυρες στο πέρασμα των αιώνων. Ο πρώτος που την επιβεβαίωσε ήταν ο μουσουλμάνος νομοδιδάσκαλος Ιμπναλ-Κας το έτος 940 μ.Χ.

^{Η αραβική διήγηση του Ιμπναλ-Κας περί του αγίου Φωτός στο χειρόγραφο AhmadTaymur 103, φ. 48 (1389 μ.Χ.), Κάιρο, Εθνική Βιβλιοθήκη Αιγύπτου.}

Ο Ιμπναλ-Κας, στο έργο του Kitabdala’ilal-qibla, αφού πρώτα αναφέρει ότι οι χριστιανοί κάτοικοι της Ιερουσαλήμ συγκεντρώνονται γύρω από τον πανάγιο Τάφο κάθε Μεγάλο Σάββατο, συνεχίζει ως εξής:

«Ο εμίρης και ο ιμάμης του τεμένους είναι και αυτοί παρόντες. Ο σουλτάνος κλειδώνει την πόρτα του Τάφου. Όλοι παραμένουν ακίνητοι, μέχρι που αντικρίζουν ένα φως παρόμοιο με λευκή φωτιά το οποίο βγαίνει από το εσωτερικό του Τάφου. Τότε, ο σουλτάνος ξεκλειδώνει την πόρτα και εισέρχεται κρατώντας μια λαμπάδα, την οποία ανάβει με αυτό το φως και εν συνεχεία εξέρχεται. Η φλόγα της αναμμένης λαμπάδας του δεν καίει.Τη δίνει στον ιμάμη που τη μεταφέρει και ανάβει τις λυχνίες του [μουσουλμανικού] τεμένους».⁸

Ο Άραβας συγγραφέας, εκτός από την επιβεβαίωση ότι η ιερή φλόγα δεν καίει, καταγράφει επιπλέον ότι το άγιο Φως εμφανιζόταν μέσα σε έναν άδειο και κλειδωμένο Τάφο. Πολλές φορές αυτός που έμπαινε πρώτος για να παραλάβει το Φως ήταν ο σουλτάνος ή ο εμίρης της πόλης, και όχι ο ελληνορθόδοξος πατριάρχης. Πριν από μία χιλιετία, οι μουσουλμάνοι συμμετείχαν στην τελετή με τέτοια επισημότητα και τέτοιο ζήλο, που θα νόμιζε κανείς ότι η τελετή είναι δική τους και όχι των Ορθοδόξων.

Όπως αναφέρουν ομοφώνως όλοι οι αυτόπτες μάρτυρες της τελετής του αγίου Φωτός, από τα τέλη του 8ου αιώνα μέχρι τα τέλη του 15ου αιώνα, επί επτά συνεχόμενους αιώνες, κατά τη διάρκεια της τελετής δεν υπήρχε κανείς στον εσωτερικό χώρο του παναγίου Τάφου. Αυτό σημαίνει ότι η γνωστή κατηγορία που προσάπτεται σήμερα στον πατριάρχη, ότι μπορεί να ανάβει μόνος του την κανδήλα μέσα στον Τάφο, την εποχή εκείνη δεν υπήρχε ούτε καν σαν υποψία. Διότι πολύ απλά ο πατριάρχης δεν έμπαινε ποτέ στον Τάφο. Γι’ αυτόν τον λόγο, η φανέρωση του αγίου Φωτός σε έναν άδειο και κλειδωμένο Τάφο γινόταν αποδεκτή ως θαύμα ακόμη και από τους μουσουλμάνους της Ιερουσαλήμ, οι οποίοι μετέφεραν την ιερή φλόγα στα τζαμιά τους και άναβαν με αυτή τις λυχνίες τους.

Στη σημερινή εποχή, αν υποθέσουμε ότι κάποιος πατριάρχης επιχειρεί να ανάψει την ιερή κανδήλα μόνος του (ή κάποιος άλλος πριν από αυτόν), αυτή η πράξη δεν μπορεί να επηρεάσει ούτε κατ’ ελάχιστον την εξέλιξη και την εκδίπλωση του θαύματος. Διότι, όταν το άγιο Φως φανερωθεί στο εσωτερικό του Τάφου, η φυσική φλόγα που καίει στην κανδήλα θα αφομοιωθεί από το θεϊκό πυρ και θα προσλάβει την χάρη και την ιερότητα του ακτίστου Φωτός που καταυγάζει τον ναό και πλημμυρίζει όλο τον πανάγιο Τάφο. Κατά συνέπεια, όταν ο πατριάρχης εξέλθει από τον Τάφο, είτε πιστεύει στο θαύμα είτε όχι, είτε άναψε μόνος την κανδήλα είτε όχι, θα μεταδώσει τελικά στους πιστούς το άγιο Φως. Βεβαίως, πολλές φορές το άγιο Φως συμβαίνει να έχει εξαπλωθεί σ’ ένα μεγάλο μέρος του ναού, από λαμπάδες που άναψαν μόνες τους, πριν καν ο πατριάρχης εξέλθει από τον Τάφο.

Από τις 85 ιστορικές μαρτυρίες (4ος-16ος αι.) που συγκεντρώσαμε στο βιβλίο μας μετά από την πολυετή έρευνά μας, οι 30 μαρτυρίες προέρχονται από αυτόπτες μάρτυρες της τελετής, στους οποίους συγκαταλέγονται: έξι Γάλλοι, τέσσερις Ιταλοί, τέσσερις Ρώσοι, τρεις Γερμανοί, δύο Έλληνες, δύο Αρμένιοι, δύο Αιθίοπες, ένας Κύπριος, ένας Ιρακινός, ένας Αιγύπτιος, ένας Ισλανδός, ένας Μολδαβός, ένας Βέλγος και ένας Αυστριακός. Οι 28 από αυτούς τους αυτόπτες μάρτυρες επιβεβαιώνουν ότι ο Τάφος παρέμενε άδειος, σφραγισμένος και κλειδωμένος, και ότι ο πατριάρχης στεκόταν έξω από αυτόν, όπου απλά προσευχόταν για τη φανέρωση του Φωτός. Προκαλεί εντύπωση ότι κανένας από τους 30 αυτόπτες μάρτυρες της τελετής, μέχρι τα τέλη του 16 αιώνα, δεν αμφισβήτησε ποτέ την αυθεντικότητα του θαύματος.

Η σύγχρονη επιστήμη επαληθεύει τις ιστορικές καταγραφές που έρχονται από το βάθος των αιώνων, και πρωτίστως την ιδιότητα της ακαΐας της ιερής φλόγας. Τα δέκα πειράματα και οι ποικίλες θερμικές μετρήσεις που πραγματοποίησεο καθηγητήςGiulioFanti το Μεγάλο Σάββατο του 2019 πιστοποιούν με επιστημονικό τρόπο τον υπερκόσμιο χαρακτήρα και την υπερφυσική προέλευση του αγίου Φωτός. Το γεγονός ότι η ιερή φλόγα δεν καίει όπως μία κοινή φλόγα, καταδεικνύει την αιτία της ύπαρξης και την πηγή της προέλευσής της, η οποία είναι μία και μοναδική: το άκτιστο Φως της Αναστάσεως, το οποίο, κάθε Μεγάλο Σάββατο, φανερώνεται στον πανάγιο Τάφο ως υπενθύμιση και ως επαλήθευση της Αναστάσεως του Θεανθρώπου.

Χάρης Σκαρλακίδης

Αρχιτέκτων / ΜΑ Θεολογίας

---

Από τη νέα έκδοση του βιβλίου του Χάρη Σκαρλακίδη «Άγιον Φως»,

Το θαύμα της καθόδου του Φωτός της Αναστάσεως στον Τάφο του Χριστού

Ογδονταπέντε Ιστορικές Μαρτυρίες, 4ος-16ος αι.– έκδοση 7η.

Παραπομπές:

1.  Ο καθηγητής Fanti είναι συγγραφέας οκτώ βιβλίων και περισσότερων από 170 επιστημονικών άρθρων σε ιταλικά και διεθνή περιοδικά. Η ειδικότητά του (καθηγητής μηχανικών και θερμικών μετρήσεων) τον καθιστά ως τον πλέον κατάλληλο επιστήμονα για τη μέτρηση των θερμικών ιδιοτήτων του αγίου Φωτός.

2.  G. Fanti, “Is the ‘Holy Fire’ Related to the Turin Shroud?”, Global Journal of Archaeology and Anthropology 10, 4, Ιούλιος 2019: “Οutside the Edicule, various series of tens of strikes of lightening emitted at regular intervals at a frequency variable from 3 to 10 Hz just before the Patriarch goes out of the Edicule with the Holy Fire were observed. These strikes of lightning are not easy to explain because they are characterized by lower frequencies than those typical of camera flashes produced by photographers and with a greater number per sequence. They can be related to a possible auto-ignition of a candle because a strike of lightening can produce a fire in the candle’s wick”.

3. G. Fanti, ό.π.: “…producing not physically explainable effects”.

4. G. Fanti, ό.π.: “From the experiment described in this paper, during the first minutes the Holy Fire does not produce burnings on linen fabrics like those produced by a common fire but only a singeing. The effects the Holy Fire and of the common fire on linen fabrics are different in the first minutes but they tend to become very similar after about 20 minutes from the Holy Fire ignition… The results of this experiment seem interesting and in agreement with those obtained by G. Zaridze who detected a variation in the temperature after 15 minutes from the Holy Fire ignition… The gradual transformation of the Holy Fire from a special fire to a common one in not more than 20 minutes is therefore confirmed”.

5. ΓεννάδιοςΖάριτσε, «ДУХОВНО-НРАВСТВЕННЫЕ ОСНОВЫ ИССЛЕДОВАНИЯ ТЕМПЕРАТУРЫ БЛАГОДАТНОГО ОГНЯ», στο: МЕЖДУНАРОДНЫЙ НАУЧНЫЙ ВЕСТНИК (ВЕСТНИК ОБЪЕДИНЕНИЯ ПРАВОСЛАВНЫХ УЧЕНЫХ, τ. 2, 2016, 36-38. Τα αποτελέσματα των μετρήσεων περιγράφηκαν επίσης σε συνέντευξη του π. Γενναδίου στο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων RIANovosti, με τίτλο, «Πατήρ Γεννάδιος: είναι ευκολότερο να πιστέψεις σ’ ένα θαύμα όταν αυτό επιβεβαιώνεται από την επιστήμη».

6. RiaNovosti, 9/1/2016: “Геннадий Заридзе: в чудо легче поверить, если оно подтверждается наукой”.

7. CatholicHerald, 2/5/2016.

8. Μετάφρ. απόL. Cheikho, Al–Masriq, τ. 16, Βηρυτός 1913, σ. 578. Γιατoπρωτότυποαραβικόκείμενοβλ. F. Sezgin, “Kitabdala’ilal-qiblali-ibnal-Qass”, ZeitschriftfürGeschichtederArabisch–IslamischenWissenschaften 4 (1987).

skeftomasteellhnika.blogspot.com

Τι συμβαίνει στα ενεργειακά σώματα και ειδικά στην ψυχή μετά τον εμβολιασμό; - Αντέχεις την αλήθεια?

Ενεργειακοί θεραπευτές εντοπίζουν πρόβλημα στα ενεργειακά σώματα και την ψυχή των εμβολιασμένων

Τις τελευταίες εβδομάδες, έχουμε λάβει αναφορές από θεραπευτές απ’ όλο τον κόσμο, που εκφράζουν ανησυχίες σχετικά με τα χαμηλά επίπεδα ενέργειας που εκπέμπουν οι πελάτες τους. Αυτοί οι πελάτες έχουν ένα κοινό: ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΕΙ με το εμβόλιο covid-19.

Οι ανησυχητικές αλλαγές στα αιθερικά σώματα μετά από τον εμβολιασμό, καθιστούν σαφές ότι μπορεί να υπάρξουν δυσάρεστες συνέπειες.

Το σημείο εστιασμού των ενεργειακών σωμάτων απαιτεί ισορροπία μεταξύ των φυσικών, συναισθηματικών, διανοητικών, πνευματικών και αιθερικών στοιχείων, ώστε να εξασφαλίζεται η φυσική αρμονία.

Τι συμβαίνει όμως στα ενεργειακά σώματα μετά τον εμβολιασμό του φυσικού σώματος;

Πριν προχωρήσουμε στην δήλωση μιας Γαλλίδας ενεργειακής θεραπεύτριας, θα θίξουμε ένα πολύ παράξενο περιστατικό που αφορά δύο περιπτώσεις στις ΗΠΑ, όπου δύο γυναίκες στο νοσοκομείο ―όπως ανέφεραν και νοσοκόμες αλλά και τα ΜΜΕ (Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης)― αφού έλαβαν την πρώτη δόση του δοκιμαστικού εμβολίου ―λίγες εβδομάδες πριν από την διάθεσή του― αναστατώθηκαν εντελώς μετά από τον εμβολιασμό τους, και άρχισαν να ουρλιάζουν συνεχώς, χωρίς διακοπή, ότι “Η ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ ΠΕΘΑΝΕ”!
Ενώ μία από αυτές πρόσθεσε επίσης, ότι: “ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΝΟΙΩΣΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ”

Εδώ και πολλά χρόνια η σκοτεινή πλευρά είχε μόνο ένα τελικό σκοπό, και αυτό ήταν η σύλληψη (περισυλλογή) και η μετεγκατάσταση όσο πιο πολλών “Ζωντανών-Ψυχών” μπορούσαν να διαχωριστούν, και με οποιονδήποτε τρόπο.

Όλοι έχουμε δει στοιχεία από την διαβολική κλίκα που δείχνουν ότι έχουν δημιουργήσει μια εναλλακτική «γη» μέσω κβαντικών υπολογιστικών συστημάτων, που σημαίνει, ένα εικονικό αντίγραφο, (σχόλιο μεταφραστή: την αποκαλούμενη 5η διάσταση υπονοεί το κείμενο) όπου σκοπεύουν να μεταφέρουν όλες τις αποσυνδεδεμένες ψυχές.

Συμπληρωματικό άρθρο για ενημέρωση

Μερικοί από εμάς έχουμε μεταφερθεί εκεί περισσότερες από μία φορά πριν καταλάβουμε πώς να τους σταματήσουμε.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα πιστέψουν ούτε μια λέξη από αυτά εδώ, μέχρις ότου θα είναι πολύ αργά, αλλά τα αποδεικτικά στοιχεία είναι διαθέσιμα εδώ και πολύ καιρό για το τι κάνουν προς το σκοπό αυτό.

Ακολουθεί η εμπειρία μιας θεραπεύτριας που εργάζεται εδώ και πολλά χρόνια με την ενέργεια, με την ενεργειακή θεραπεία και με τα λεπτά ενεργειακά σώματα, αλλά κυρίως, με την λεπτοφυή ακτινοβολία και τη συχνότητα της δόνησης της καρδιάς ―την έδρα της ψυχής μας― προκειμένου να επιτύχουμε βαθιά επαφή με τον Ανώτερο Εαυτό.

Μήνυμα από τη Γαλλία – Οι εμπειρίες της Γαλλίδας ενεργητικής θεραπεύτριας, Natalie Schaevers [23/3/2021 στις 8:39 μ.μ.]

“Είχα μια συνεδρία για θεραπεία με ένα άτομο, που έλαβε και τις 2 δόσεις του εμβολίου για τον covid-19.
Είχα ήδη δουλέψει ενεργειακά με αυτό το άτομο, αλλά δεν ήξερα ότι είχε εμβολιασθεί.

Όταν ξεκίνησα τη νέα θεραπεία, παρατήρησα αμέσως μια αλλαγή: την ύπαρξη μιας πολύ βαριάς ενέργειας, που προερχόταν από τα ενεργειακά σώματά του.

Το πιο τρομακτικό πράγμα ήταν, όταν δούλεψα στο τσάκρα της καρδιάς, όπου και επικοινώνησα με την ψυχή του ασθενή, η οποία είχε αποσυνδεθεί από το φυσικό σώμα, και επέπλεε σε μια κατάσταση απόλυτης σύγχυσης. Κατάσταση, κατά την οποία η συνείδηση χάνει την επικοινωνία της με το φυσικό σώμα, δηλαδή με τη βιολογική μας μηχανή.

Κατά τη διάρκεια αυτής της θεραπείας, αυτή η ψυχή “μου επικοινώνησε” ότι δεν ένιωθε πλέον το σώμα, και είχε την εντύπωση πως επιπλέει σε μια κατάσταση βαθιάς δυσφορίας.

Η ενέργεια με την οποία εργάστηκα ―η ενέργεια του ενεργειακού πεδίου της ψυχής― ήταν κι’ αυτή πολύ βαριά και πολύ αγχωτική για τα ενεργειακά σώματα.

Συνέχισα τη θεραπεία στέλνοντας το φως στο τσάκρα της καρδίας ―στην ψυχή του ατόμου― αλλά φαινόταν ότι η ψυχή δεν μπορούσε πλέον να λάβει φως ή ενέργεια. Αυτή ήταν μια πολύ συγκλονιστική εμπειρία για μένα.

Τότε κατάλαβα ότι αυτή η ουσία που βρίσκεται μέσα στο εμβόλιο συντέλεσε στην αποσύνδεση της ψυχής και της συνείδησης από το φυσικό σώμα, ώστε να μην μπορεί πλέον να αλληλεπιδράσει μέσω αυτού του σώματος, κατάσταση, που παίζει σημαντικό ρόλο στην ενεργειακή ισορροπία.

Τότε άρχισα να κλαίω γι’ αυτή την ψυχή, γιατί ήταν κάτι που με άγγιξε βαθιά. Ήταν μια πολύ δυνατή εμπειρία για μένα. Δεν είπα τίποτα στο άτομο, επειδή δεν ήξερα πως να του το πω, ή και αν θα το καταλάβαινε.

Συνειδητοποίησα ότι όλο αυτό, δεν μολύνει μόνο το λεπτό αιθερικό ή το φυσικό σώμα, αλλά ότι είναι κάτι που έχει να κάνει με την ψυχή μας. Ο σκοπός είναι να καταστρέψει την επαφή με τη συνείδηση. Αυτό ακριβώς που είχε πει ο Steiner: Δεν πρόκειται για διακινδύνευση του ανοσοποιητικού συστήματος.

ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΑΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΚΟΣΤΟΣ Ο Ρούντολφ Στάινερ (1861-1925) για τον εμβολιασμό: Τα πνεύματα του σκότους θα εμπνεύσουν τους ανθρώπους ξενιστές τους (μέσα στους οποίους κατοικούν) να βρουν ένα εμβόλιο, που θα αποκόψει κάθε τάση για πνευματική ανάταση από τις ψυχές των ανθρώπων.

Δεύτερη συνεδρία του ίδιου εμβολιασμένου ατόμου

Ακολούθησε και δεύτερη θεραπεία του ατόμου, και πάλι διαπίστωσα μια περαιτέρω επιδείνωση του ενεργειακού πεδίου, αλλά κυρίως, υπήρξε μια πολύ σημαντική μείωση της συχνότητας της ενέργειας.

Προς το παρόν το άτομο, δεν παρουσιάζει συμπτώματα στο φυσικό σώμα.

Όσον αφορά τώρα την κατάσταση που εκδηλώνεται σε ενεργειακό επίπεδο και ειδικά στην ψυχή, έχει επιβεβαιωθεί πια, ότι η ψυχή έχει πλέον αποβληθεί από το φυσικό σώμα.

Natalie Schaevers

Μετάφραση και επιμέλεια κειμένου: antexeistinalitheia.gr
Πηγές: medicahealth.org, gateoflight.blogspot.com,  ahlcglobal.com 

Παραπέμπω τους αναγνώστες του βιβλίου μου: «Αντέχεις την Αλήθεια το Χρονικό της αιχμαλωσίας» στο υπο-κεφάλαιο: «ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΣΩΜΑ/ΔΙΧΤΥ» όπου συγκεκριμένα ―εν έτει 2008 όπου γραφόταν το βιβλίο― αναφέρω:

“Όλα τα πειράματα που έγιναν πάνω στα ενεργειακά σώματα του ανθρώπου και τις αόρατες ενέργειες που τον πλαισιώνουν, στόχο είχαν να επέμβουν σ’ αυτά τα σώματα, δημιουργώντας ένα ενεργειακό σώμα/δίχτυ. Οι επεμβάσεις έπρεπε να γίνουν στο DNA του σημερινού ανθρώπου, εκεί που βρίσκεται το διαχειριστικό κέντρο των ενεργειακών αυτών σωμάτων. Οι τελευταίες επιτεύξεις της νανοτεχνολογίας, παρέχουν τη δυνατότητα δημιουργίας πλήρως ολοκληρωμένων συσκευών σε μικροσκοπικό μέγεθος με απεριόριστες δυνατότητες.”
(Από τότε όμως προχώρησαν ακόμη περισσότερο σήμερα, επεμβαίνοντας πλέον κατευθείαν στο DNA και διοχετεύοντας τις επιθυμητές “εντολές” άμεσα.)

«Η εμφύτευση αυτού του άκρως επικίνδυνου «στοιχείου» θα γίνει εμβόλιμα μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό για να μεταλλάξει αργά τη δομή του. Προβάλλοντας λοιπόν κάποια «επιτακτική» ανάγκη, θα πείσουν τους λαούς να το αποδεχθούν, ακόμη και «μασκαρεύοντάς» το, σε κάτι διαφορετικό από αυτό που πραγματικά θα είναι. Αυτό θα είναι το χάραγμα όπως το αποκαλεί ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη, η μεγαλύτερη παγίδα για τον άνθρωπο. Εάν το αποδεχθεί, θα υποστεί (θελημένα ή αθέλητα) τον μετασχηματισμό των αστροαιθερικών του σωμάτων, σε ενεργειακό «δίχτυ», όπου θα παγιδέψουν αμετάκλητα την Ψυχή του σ’ αυτόν τον κόσμο του ολέθρου, εμποδίζοντάς την να δραπετεύσει σε υψηλότερες περιοχές.»

Μετάφραση του κειμένου: “Rudolf-Steiner ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΕ ΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ Η οργονισμένη Γη Πάνω από εκατό χρόνια πριν, ο έγραψε τα ακόλουθα: «Στο μέλλον, θα εξαλείψουμε την ψυχή με φάρμακα. Με το πρόσχημα μιας «υγιούς άποψης», θα υπάρξει ένα εμβόλιο με το οποίο το ανθρώπινο σώμα θα υποβληθεί σε θεραπεία το συντομότερο, ει δυνατόν και άμεσα κατά τη γέννησή του, έτσι ώστε ο άνθρωπος να μην μπορεί να αναπτύξει πνευματικές σκέψεις για την ύπαρξη της ψυχής και του Πνεύματος. Θα ανατεθεί σε υλιστές γιατρούς το καθήκον να αφαιρέσουν τις ψυχές των ανθρώπων. Όπως σήμερα οι άνθρωποι εμβολιάζονται κατά αυτής της νόσου ή αυτής της ασθένειας, έτσι στο μέλλον, τα παιδιά θα εμβολιαστούν με μια ουσία που μπορεί να παραχθεί ακριβώς με τέτοιο τρόπο ώστε οι άνθρωποι, χάρη σε αυτόν τον εμβολιασμό, θα αναπτύξουν ανοσία στο να υπόκεινται στις τάσεις της πνευματικής ζωής. (Ο άνθρωπος) θα είναι εξαιρετικά έξυπνος, αλλά δεν θα μπορεί να αναπτύξει συνείδηση, και αυτός είναι ο πραγματικός στόχος ορισμένων υλιστικών κύκλων. Με ένα τέτοιο εμβόλιο, μπορείτε εύκολα να χαλαρώσετε τη σύνδεση του αιθερικού* με το φυσικό σώμα. Μόλις το αιθερικό* σώμα αποκολληθεί, η σχέση μεταξύ του σύμπαντος και του αιθερικού σώματος θα γίνει εξαιρετικά ασταθής και ο άνθρωπος θα γίνει ένα “αυτόματο”, γιατί το φυσικό σώμα του ανθρώπου πρέπει να αποκοπεί σε αυτήν τη Γη από την πνευματική βούληση. Έτσι, το εμβόλιο γίνεται ένα είδος Αρειμάνιας (δαιμονικής) δύναμης. Ο άνθρωπος δεν θα μπορεί πλέον να απαλλαγεί από το υλιστικό συναίσθημα. Θα γίνει υλιστής και δεν θα μπορεί πλέον να ανέβει στο πνευματικό επίπεδο. -Rudolf Steiner (1861-1925) * Ο Rudolf Steiner χρησιμοποιεί διαφορετική ορολογία για να περιγράψει τα ενεργειακά σώματα

Dan B. Burisch (Πλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ και Μικροβιολόγος – Γενετιστής):

«Με βάση τις συνεχείς δηλώσεις του χρονοταξιδιώτη J-Rod, το λογικό αυτό ον, έμοιαζε μάλλον να λαχταρά να διορθώσει μια σειρά από σφάλματα κρίσης και γεγονότα που κατέληγαν μελλοντικά, ΣΤΟΝ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΦΥΣΗ.

“Βρισκόμαστε εδώ με το τωρινό μας παρουσιαστικό, ζητώντας βοήθεια!” Μου είπε κάποτε. Μου επιβεβαίωσε ότι ως σημερινοί άνθρωποι στην τωρινή φάση της εξέλιξης του είδους μας, κατέχουμε ένα μοναδικό συνδυασμό πνεύματος ύλης, που επιτρέπει να έρθουμε σε επαφή με την Πηγή της Γένεσης από την οποία προέρχεται η ζωή στη Γη.

–“Αυτός είναι ο λόγος της επαφής της φυλής μας με εσάς. “Ερχόμαστε εδώ από το μέλλον, για να διορθώσουμε τα λάθη που μας οδήγησαν στο ανθρώπινο είδος που γίναμε!”

Ξηρασια

Ιωάννης Παπαγιαννόπουλος, Ιατρός 

Ξηρασία

24 Μαΐου 2011

Με την ξηρασία (πλήρης αποχή φαγητού και νερού) ο οργανισμός περνάει σε μία «φάση διακοπών», όπου το πεπτικό σύστημα και συγκεκριμένα οι ενδοκρινείς αδένες υπολειτουργούν  ξεκουράζονται και το σώμα προετοιμάζεται για την επόμενη αναβολική φάση.

O σύγχρονος τρόπος ζωής χαρακτηρίζεται από την υπερπροσφορά αγαθών, την ένταση, το στρες και την κόπωση. Ο άνθρωπος –μεταξύ των άλλων παραβάσεων, οι οποίες είναι επιζήμιες για την υγεία του– τρέφεται με λάθος τροφές, σε λάθος χρόνο και με λάθος τρόπο. Οι παραβάσεις που έχουν σχέση με το φαγητό, αλλά και αυτές που έχουν σχέση με την υπερκατανάλωση φαρμάκων (αντιβιοτικών, αντιπυρετικών, κορτιζονούχων, ανστισταμινικών κ.α.) δημιουργούν πολλά προβλήματα στον οργανισμό, επιβαρύνοντας κυρίως την σωματική, αλλά και την ψυχική μας υγεία. Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει ήδη αρχίσει να αντιλαμβάνεται την μεγάλη σημασία της σωστής διατροφής για την διατήρηση της υγείας του. Η εγκράτεια και η νηστεία ως μέθοδος θεραπείας για σωματικές ασθένειες είναι γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων.

Πολλά η λίγα υγρά;

Είναι ευρέως διαδεδομένη η άποψη ότι είναι ωφέλιμο και υγιεινό να πίνει κανείς πολλά υγρά, ιδιαίτερα νερό, τονίζοντας τα οφέλη της πολυποσίας. Οι υποστηρικτές της θεωρίας αυτής ισχυρίζονται ότι με την πολυποσία καθαρίζουν τα νεφρά, αποτοξινώνεται το σώμα, φεύγει η κυτταρίτιδα, μειώνεται ο όγκος της κοιλιάς, βελτιώνεται η λειτουργία του εντέρου, θεραπεύεται η σπαστική κολίτιδα, θεραπεύονται πολλές αρρώστιες και βελτιώνεται ο μεταβολισμός.

Αυτή η άποψη έρχεται σε αντίθεση με την ελληνική παράδοση, έτσι όπως την γνωρίζουμε από τα αρχαιοελληνικά και τα βυζαντινά κείμενα. Σ’ αυτά συνιστάται η εγκράτεια όχι μόνο στο φαγητό, αλλά και στο νερό. Για παράδειγμα, μπορούμε να αναφέρουμε τον Ιπποκράτη¹, ο οποίος συνιστά, όταν είναι κανείς υγιής, μετριασμό του νερού και όταν είναι άρρωστος, ξηρασία. Επίσης τον Αγ. Ιωάννη της Κλίμακος², ο οποίος συνιστά την στέρηση νερού και την δίψα σαν μία άριστη μορφή άσκησης, και τον Αγ. Ισαάκ τον Σύρο³, ο οποίος αναφέρει την πολυποσία ως αιτία των αισχρών λογισμών.

Θα έπρεπε, λοιπόν, να αναλογιστούμε ποιά από τις δυό απόψεις είναι η ορθή. Η πρώτη, η οποία έχει επικρατήσει περίπου από το 1960 και έπειτα, η η δεύτερη, η οποία ισχύει για πάνω από 2.500 χρόνια περίπου (από το 500 π.Χ.);

Από την συμπεριφορά των ζώων, γνωρίζουμε ότι, όταν αρρωσταίνουν η τραυματίζονται, κάνουν αυτομάτως αποχή από φαγητό και νερό, αναπαύονται και μ’ αυτόν τον τρόπο –ακολουθώντας το ένστικτό τους– θεραπεύονται.

Σε μία πρόσφατη ανασκόπηση, η οποία δημοσιεύεται στο περιοδικό της Αμερικανικής Νεφρολογικής Εταιρείας⁴, αναφέρεται η έλλειψη επι­στημονικής τεκμηρίωσης, η οποία να αποδεικνύει ότι η πολυποσία είναι ωφέλιμη. Σύμφωνα με το κείμενο της ανασκόπησης, δεν υπάρχει καμία επιστημονική μελέτη και απόδειξη ότι τα νεφρά καθαρίζουν, ούτε ότι το σώμα αποτοξινώνεται με την πολυποσία.

Στο πλαίσιο της θεραπείας ασθενειών προσπαθήσαμε την τελευταία δεκαπενταετία να διερευνήσουμε κι εμείς τις παραμέτρους και τις επιδράσεις της ολιγοποσίας και της ξηρασίας στον ανθρώπινο οργανισμό.

Οι παρατηρήσεις σε πολλούς ασθενείς μας έδειξαν ότι η πολυποσία καθυστερεί την ανάρρωση σε λοιμώδη νοσήματα, αυξάνει τις αλλεργίες, δεν καλυτερεύει την λειτουργία των νεφρών, σε περίπτωση δε κολικών νεφρού αυξάνει τους πόνους, χειροτερεύει εξαιρετικά την σπαστική κολίτιδα, αυξάνει το βάρος του σώματος, χειροτερεύει την αναπνοή και  την λειτουργία της καρδιάς, λειτουργεί αποσταθεροποιητικά για το αυτόνομο νευρικό σύστημα και αυξάνει την κυτταρίτιδα.

Μία πρόσφατη μελέτη

Σε, εν εξελίξει, μελέτη που άρχισε τον Δεκέμβριο του 2007, με 11 εθελοντές, οι οποίοι υπεβλήθησαν σε πενθήμερη έως επταήμερη ξηρασία, διερευνήσαμε πλήθος παραμέτρων (όπως σωματομετρικών, αιματολογικών, βιοχημικών, νεφρολογικών, ορμονολογικών και ανοσολογικών) κατά την διάρκεια της ξηρασίας.

Σχ. 1: Η μέση τιμή της κάθαρσης της κρεατινίνης (φυσιολογικές τιμές μεγαλύτερες των 60 ml/min), μέτρηση η οποία δείχνει την πορεία λειτουργίας των νεφρών, καλυτέρευσε κατά την διάρκεια της ξηρασίας (πλήρης αποχή από φαγητό και νερό).

Οι εθελοντές, που παρακολουθήσαμε στην παραπάνω μελέτη, βρίσκονταν σε καλή φυσική κατάσταση μέχρι το τέλος της μελέτης, πλην μίας μικρής κόπωσης. Η ψυχολογική τους κατάσταση χαρακτηρίστηκε άριστη. Ας σημειωθεί ότι η ξηρασία φαίνεται να έχει ισχυρή αντικαταθλιπτική δράση. Το βάρος τους μειωνόταν κατά περίπου 1,5 κιλό την ημέρα, όλες τις ημέρες. Οι περίμετροι σώματος βελτιώνονταν κατά περίπου 1-1,5 εκατοστό η κάθε μία, καθημερινά. Σε όλους τους ασθενείς παρατηρήθηκε σημαντική βελτίωση της αναπνοής, όπως αξιολογήθηκε από τις μεταβολές των περιμέτρων του θώρακα και από τον προσδιορισμό του κορεσμού του οξυγόνου του αίματος. Η κατάσταση του εντέρου βελτιωνόταν αισθητά, όπως διαπιστωνόταν με την ελάττωση των περιμέτρων της κοιλίας, αλλά και από την υποκειμενική αίσθηση των εθελοντών. Επίσης και η περίμετρος των γοφών μειωνόταν με ρυθμό περίπου 1 cm την ημέρα, το οποίο μεταφράζεται σε ταχύτατη βελτίωση της κυτταρίτιδας. Στην εν λόγω μελέτη διαπιστώθηκε αμελητέα απώλεια μυϊκής μάζας, όπως αυτή εκτιμήθηκε με τον προσδιορισμό των μυϊκών ενζύμων CPK και SGOT. Επίσης σε όλη την διάρκεια της μελέτης η αρτηριακή πίεση και οι σφυγμοί παρέμεναν σχετικά αμετάβλητοι.

Σε ο,τι αφορά την λειτουργία των νεφρών, η οποία εκτιμάται κυρίως με την κρεατινίνη, την κάθαρση κρεατινίνης και τους ηλεκτρολύτες (K. Na, Cl), φαίνεται ότι όχι μόνο δεν επηρεάζεται αρνητικά, αλλά βελτιώνεται σε μεγάλο βαθμό (Σχ. 1 παρακάτω). Οι τιμές της ουρίας αυξάνονταν σταδιακά σε περιορισμένο βαθμό κατά την πενθήμερη ξηρασία. Δεδομένου ότι η ουσία αυτή δεν είναι μία επιβλαβής τοξίνη, η μεταβολή αυτή  δεν αξιολογείται αρνητικά.

Οι τιμές των ορμονών έδειξαν ότι ο οργανισμός περνάει με την ξηρασία σε μία διαφορετική φάση λειτουργίας, όπου άλλες ορμόνες αυξάνονται και άλλες μειώνονται, προκειμένου αφενός μεν να εξασφαλιστεί ενέργεια εκ των έσω και αφετέρου δια της ανάπαυσης να θεραπευτούν οι υπερλειτουργούντες ενδοκρινείς αδένες.

Έτσι μειώνονται η ινσουλίνη, Τ3, Τ4 και ΤSH αυξάνονται η γλυκαγόνη, η κορτιζόλη και η αυξητική ορμόνη. Αυτές οι παρατηρήσεις δείχνουν ότι ο οργανισμός περνάει με την ξηρασία σε μία «φάση διακοπών», όπου οι ενδοκρινείς αδένες ξεκουράζονται-υπολειτουργούν και το σώμα προετοιμάζεται για την επόμενη αναβολική φάση (κτίσιμο νέων ιστών). Τα ηπατικά ένζυμα (SGPT, γ-GT) παραμένουν σταθερά, γεγονός που σημαίνει ότι το ήπαρ δεν επιβαρύνεται, ενώ ο αιματοκρίτης και η αιμοσφαιρίνη του αίματος αυξάνονται.

Επίσης μελετήσαμε μερικές ανοσολογικές παραμέτρους, ενδεικτικές της ικανότητας του αμυντικού σύστηματος του οργανισμού να αντεπεξέλθει σε ποικίλες απειλές. Για παράδειγμα, βρέθηκε ότι τα περιφερικά λεμφοκύτταρα του αίματος είχαν αυξημένη ικανότητα πολλαπλασιασμού. Αυτό μπορεί να μεταφραστεί σαν αυξημένη ετοιμότητα του ανοσολογικού συστήματος να αντιμετωπίσει εσωτερικούς εχθρούς (αυτοάνοσα νοσήματα) η εξωτερικούς εχθρούς (λοιμώξεις). Αυτές οι παρατηρήσεις υποδεικνύουν μία πιθανή ενίσχυση της ικανότητας αυτοθεραπείας του οργανισμού.

Αντιμετώπιση ασθενειών

Η κλινική εμπειρία μας των τελευταίων δεκαπέντε ετών δείχνει ότι ένα πλήθος ασθενειών θεραπεύονται με την ξηρασία, ούτως ώστε η χρήση των φαρμάκων να περιορίζεται στο 5% περίπου της σήμερα εφαρμοζόμενης. Παρακάτω αναφέρουμε μερικές ασθένειες, στις οποίες η ξηρασία (βλ. πίνακα 1) έχει άμεσα και θεαματικά αποτελέσματα^5-6:

ΠΙΝΑΚΑΣ 1

ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΞΗΡΑΣΙΑ

• Σπαστική κολίτιδα

• Αλλεργική ρινίτιδα

• Παχυσαρκία και κυτταρίτιδα

• Υπέρταση

• Υπερχοληστεριναιμία, υπερουρικαιμία και υπερτριγλυκεριδαιμία

• Ιώσεις διάφορες

• Αμυγδαλίτιδα, βρογχίτιδα, γαστρεντερίτιδα, ουρολοιμώξεις, κολπίτιδα

• Ιγμορίτιδα, φαρυγγίτιδα, οξείες αρθρίτιδες, οξείες οσφυοϊσχιαλγίες, έρπης απλούς και έρπης ζωστήρ, οξεία ουλίτιδα

• Πνευμονία σε ποσοστό περίπου 95 % (χωρίς λήψη αντιβιοτικών)

• Προεγχειρητική-διεγχειρητική και μετεγχειρητική αγωγή

• Στηθάγχη, ισχαιμία του μυοκαρδίου και εγκεφαλική ισχαιμία

• Έλκος στομάχου, 12δακτυλου, γαστρίτιδα, οισοφαγίτιδα και ΓΟΠ (Γαστροοισοφαγική Παλινδρόμηση)

• Σακχαρώδης διαβήτης τύπου Β (ενηλίκων)

• Οιδήματα  κάτω άκρων

• ΧΑΠ (Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια)

• Ρευματοειδής αρθρίτιδα (σε ποσοστό 90%)

• Κρεατάκια και μέση εκκριτική ωτίτιδα σε παιδιά

• Δυσανεξία τροφίμων (αλλεργία τροφής).

Πρέπει να διευκρινίσουμε ότι η ξηρασία είναι ένα από τα στάδια της νηστειοθεραπείας^5-6, η οποία περιλαμβάνει και άλλες ηπιότερες μορφές διατροφικής θεραπείας (βλ. πίνακα 2), όπως νηστεία με χυμούς, νηστεία με νερό, νηστεία με μικρά η μέτρια γεύματα και εναλλαγή ξηρασίας με κανονικά γεύματα. Έτσι, η νηστειοθεραπεία έχει πολλές δυνατότητες, διότι μπορεί να δημιουργήσει ποικιλία προγραμμάτων θεραπείας αναλόγως του είδους της ασθένειας, της ιδιοσυγκρασίας του ασθενούς, της επαγγελματικής του δραστηριότητας, της ηλικίας, του φύλου, της βαρύτητας της ασθένειας και της προσωπικής του προτίμησης. Για παράδειγμα, μία θεραπεία για οξεία νόσο6 όπως αμυγδαλίτιδα, βρογχίτιδα, ουρολοίμωξη περιλαμβάνει τρεις μέρες ξηρασία αρχικά και μετά δύο μέρες με χυμούς (3 φορές x 250 ml την ημέρα, χωρίς επί πλέον νερό). Το ίδιο ισχύει για ιώσεις, η κρίσεις οσφυοϊσχιαλγίας.

Ένα πρόγραμμα6 για θεραπεία χρονίων ασθενειών –όπως αλλεργικής ρινίτιδας η σπαστικής κολίτιδας η σακχαρώδους διαβήτη τύπου Β, ΧΑΠ– θα μπορούσε να είναι αυτό που βλέπετε στον πίνακα 2.

ΠΙΝΑΚΑΣ 2

ΣΤΑΔΙΑ ΝΗΣΤΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΝΟΣΟΥ

Προστάδιο 1: Μέτρια γεύματα – ολιγοποσία (7 ημέρες)

Στάδιο Α: Ξηρασία (3-4 ημέρες)

Στάδιο Β2: 3 x 250 ml χυμό χωρίς νερό (2 ημέρες)

Στάδιο Γ1 η Γ2 : Μικρά γεύματα – λίγα υγρά (7 ημέρες)

Στάδιο Δ2 η Δ1 : Μέτρια γεύματα – λίγα υγρά (7 ημέρες)

Στάδιο Ε: Κανονικά γεύματα μέρα παρά μέρα, σε εναλλαγή με ξηρασία

Στάδιο ΣΤ: Κανονικά γεύματα κάθε μέρα.

Δεν υπάρχουν επιστημονικές μελέτες και αποδείξεις ότι τα νεφρά καθαρίζουν, ούτε ότι το σώμα αποτοξινώνεται με την πολυποσία. Αντίθετα καθυστερεί η ανάρρωση σε λοιμώδη νοσήματα, αυξάνουν οι αλλεργίες και σε περίπτωση κωλικών νεφρού αυξάνουν οι πόνοι.

Νηστεία και ξηρασία

Με βάση την κλινική εμπειρία μας έχουμε διαπιστώσει ότι η ξηρασία σε σύγκριση με την νηστεία που περιλαμβάνει πόση νερού έχει μεγάλη υπεροχή. Στην μεν πρώτη περίπτωση έχουμε ταχύτατη θεραπεία με πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας, ενώ στην νηστεία με πόση νερού έχουμε πολύ βραδύτερα αποτελέσματα (5-πλάσιο με 10-πλάσιο του χρόνου) και πολύ χαμηλότερα ποσοστά επιτυχίας.

Δεν υπάρχουν επιστημονικές μελέτες και αποδείξεις ότι τα νεφρά καθαρίζουν, ούτε ότι το σώμα αποτοξινώνεται με την πολυποσία. Αντίθετα καθυστερεί η ανάρρωση σε λοιμώδη νοσήματα, αυξάνουν οι αλλεργίες και σε περίπτωση κωλικών νεφρού αυξάνουν οι πόνοι.

Από ιατρικής απόψεως είναι αξιοπρόσεκτο ότι στην εκκλησιαστική νηστεία δεν υπάρχουν νηστείες με νερό, αλλά μόνο ξηρασίες, π.χ. το 3ημερο της Σαρακοστής. Οι Τετάρτες και οι Παρασκευές στην κανονική τους μορφή είναι ξηρασία, πλην της πόσης και βρώσης την 9η βυζαντινή ώρα, όπως συνηθίζεται στο μοναστηριακό τυπικό. Αν ψάξουμε να βρούμε νηστείες με μόνο πόση νερού χωρίς φαγητό, δεν θα βρούμε.

Παρατηρούμε, λοιπόν, ότι η Εκκλησία στην παράδοσή της διέσωσε την πλέον δυναμική, ακίνδυνη και πλέον άνετη (με ελάχιστες ενοχλήσεις) θεραπευτική μέθοδο που έχει τις ρίζες της στα βάθη των αιώνων και φαίνεται να επιβεβαιώνεται από μοντέρνες μελέτες.

Τόσο τα αποτελέσματα της μελέτης με τους εθελοντές, όσο και η μέχρι τώρα κλινική μας εμπειρία δείχνουν ότι η ξηρασία όχι μόνο δεν είναι επικίνδυνη τακτική, αλλά αποτελεί μία πολυδύναμη θεραπεία.

ΑΝΑΦΟΡΕΣ

1. Ιπποκράτους, Περί διαίτης οξέων Παράγρ. 11 («Ου μούνον σιτίων αλλά και ποτών… Επεί την γε αφαίρεσιν όλως αφελείν πολλαχού λυσιτελέει, όκου διαρκέειν μέλλει ο κάμνων, μέχρις αν της νούσου η ακμή πεπανθή» – Μετάφραση: Όχι μόνο σε σχέση με τα φαγητά, αλλά και με τα υγρά. Διότι πολλές φορές είναι αποτελεσματικό να γίνεται πλήρης διακοπή των τροφών και των υγρών όσο πάσχει ο ασθενής και μέχρι να υποχωρήσει η παρόξυνση της αρρώστιας).

2. Αγ. Ιωάννη Σιναΐτου – Κλίμαξ· Κεφ. ΙΕ , παράγρ. 56 (Εν τω καιρώ εκείνω σημ: του πειρασμού- καλόν ημίν βοήθημα σάκκος, σποδός, στάσις πάννυχος, επιθυμία άρτου, γλώσσα φλεγομένη και μετρίως δροσιζομένη, σορών οίκησις, ταπείνωσις καρδίας – Μετάφραση: Στον καιρό του πειρασμού κατάλληλη για μας βοήθεια είναι: το ευτελές ένδυμα, ο ευτελής οίκος, η ολονύκτιος ορθοστασία, η στέρηση τροφής, η φλόγωσις της γλώσσας από την δίψα, η ελάχιστη πόσις ύδατος, η εντρύφηση στον θάνατο και η ταπείνωσις της καρδίας).

3. Αγ. Ισαάκ του Σύρου, Ασκητικά, Λόγος Κϛ , παράγρ. 4 («Η τρυφή του σώματος εν απαλότητι και υγρότητι, της νεότητος τα πάθη εν τη ψυχή οξέως κτάσθαι παρασκευάζει και περικυκλεί αυτήν ο θάνατος και εμπίπτει ούτος υπό την κρίσιν του Θεού» – Μετάφραση: Οι απολαύσεις του σώματος που περιλαμβάνουν πλούσιο φαγητό και αφθονία υγρών, προετοιμάζουν την ψυχή για ν’ αποκτήσει ταχύτατα πορνικούς λογισμούς και έτσι την περικυκλώνει ο θάνατος και ο άνθρωπος πέφτει στην δίκαιη κρίση του Θεού).

4. Dan Negolanu & Stanley Goldfarb, Editorial,. Journal of American Society of Nephrology, 19:000-000, 2008.

5. Παπαγιαννόπουλου I., «Παραβάσεις και νηστειοθεραπεία», Αθήνα 2004.

6. Παπαγιαννόπουλου I., «Συνταγές για ελαφρά γεύματα και φυσικές θεραπείες ασθενειών» Αθήνα 2007.

η Αναγέννηση του Αετού

Πορφύριος - Περί αποχής εμψύχων (Ακρεοφαγία)

Πορφύριος ο Τυριος

Περί αποχής εμψύχων (Ακρεοφαγία)

- αποσπάσματα - 

Τι είναι η θυσία.

«Και πρώτον, λέγει, ότι από ακατανίκητη ανάγκη, όπως είπαμε, που κατέλαβε το ανθρώπινο γένος, άρχισαν αυτά τα έθη, τα φονικά και σαρκοφαγικά.

Λοιπόν, πόλεμοι και λιμοί ήταν οι αίτιοι που επέφεραν και την ανάγκη του να γευτούμε ζώα, έμψυχα όντα.

Αλλά εάν υπάρχουν ικανές ποσότητες καρπών, ποιος είναι ο λόγος να προσφεύγουμε στο θύμα της ανάγκης;»

(…)

«Απ’όσα αγαθά προσφέρουν λοιπόν σε εμάς οι θεοί, τα ωραιότερα και πολυτιμότερα όλων είναι οι καρποί. Διότι δια τούτων μας σώζουν και νομίμως μας παρέχουν την δυνατότητα να ζούμε.  Ώστε από καρπούς πρέπει και να απονέμονται τιμές σ’εκείνους τους θεούς.

Και ασφαλώς πρέπει να θυσιάζουμε εκείνα τα είδη τα οποία, προσφέροντάς τα, δεν θα βασανίζουμε κανέναν. Ούτε έναν, χωρίς αντίρρηση. Αλλά και το θύμα πρέπει να είναι για όλους αβλαβές.

Και, εάν κάποιος θα έλεγε ότι ο θεός έχει δώσει σε εμάς προς χρήση και τα ζώα, όπως και όσο έχει δώσει και τους καρπούς, θα όφειλε να πει επίσης, ότι όταν θυσιάζονται τα ζώα, ο υπεύθυνος επιφέρει βλάβη σε αυτά, καθώς εκείνα αποχωρίζονται από την ψυχή τους όταν τα σκοτώνουμε. Δεν ενδείκνυται, λοιπόν, να θυσιάζουμε αυτά.»

(…)

«Ασφαλώς, η ψυχή είναι κατά πολύ αξιολογότερη από εκείνα που φύονται στο χώμα. Και δεν αρμόζει να την αφαιρεί εκείνος ο οποίος θυσιάζει ζώα.»

«Επειδή, λοιπόν, η φιλία και η αίσθηση της αδελφότητος ήταν ισχυρή σε όλους τότε, στην Χρυσή Εποχή, κανείς δεν εφόνευε κανένα ζώο, γιατί όλοι επίστευαν ότι είναι οικεία και τα άλλα ζώα προς τον καθέναν ξεχωριστά και σε όλο το ανθρώπινο γένος.»

«Όχι προς τιμήν θεών, αλλά δαιμόνων, εισήγαγον οι άνθρωποι τις αιματηρές θυσίες».

(…)

«Οι δαίμονες αυτοί (…) χαίρονται με «σπονδή αίματος και κνίσσα κρεάτων». Διότι, με τούτα αυξάνει το σωματικό και το πνευματικό στοιχείο τους. Αυτό συντηρείται με τους ατμούς και τις αναθυμιάσεις κάθε είδους. Ιδίως όμως ενισχύεται δια των ποικίλων προσφορών, και δυναμώνει περισσότερο με τις κνίσσες από τα αίματα και τις σάρκες.»

Ωμοφαγία, ανθρωποφαγία, ανθρωποθυσίες και Αιγύπτιοι.

«Αλλά με την πάροδον του χρόνου παραμελήσαμε την οσιότητα του ήθους και των πράξεων και των θυσιών. Αιτία για τούτη την κατάπτωση ήταν η ανεπάρκεια των καρπών και η εν γένει έλλειψη των ειδών νομίμου τροφής. Τότε οι άνθρωποι όρμησαν στην μεταξύ τους σαρκοφαγία, στην ανθρωποφαγία.

Και τότε, μετά από πολλές δεήσεις και ικετεύοντας το θείον να συγχωρήσει τις πράξεις του, έκαμαν απαρχές προς του θεούς με τους εαυτούς τους πρώτα (προσφέροντας δηλαδή, ανθρωποθυσίες).»

(…)

«Λοιπόν, από αυτό το στάδιο, της προσφοράς του εαυτού τους, οι άνθρωποι επέρασαν στις προσφορές σωμάτων των άλλων ζώων, ως υποκατάστατα των δικών τους σωμάτων. Και τότε, επειδή είχαν κορεσθεί από την νόμιμη (αναίμακτη) τροφή, έπεσαν σταδιακά στη λήθη των ευσεβών συνηθειών και νόμων. Και κατέληξαν στην απληστία. Τίποτε δεν άφησαν χωρίς να το δοκιμάσουν και να το γευθούν. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με όλους ανεξαιρέτως και ισχύει και για την καρποφαγία.  Παρατηρούμε δηλαδή ότι, αφού έχουν εξασφαλίσει την αναγκαία τροφή που προσφέρει η φύση και χορτάσουν την πείνα τους, επειδή ο κορεσμός οδηγεί στην αναζήτηση του περιττού, αρχίζουν να παρασκευάζουν, καταβάλλοντας πολύ κόπο, πολλά και διάφορα φαγητά, που βρίσκονται έξω από τα όρια της σωφροσύνης.

Έτσι, αφού όρισαν ως άξια τιμής τα προς τους θεούς αποδιδόμενα θύματα, κατέληξαν και να τα γεύονται.

Η έναρξη της κρεοφαγίας σημειώνεται ακριβώς σε αυτήν την πράξη. Έκτοτε, η ζωοφαγία έχει καταστεί προσθήκη της υπόλοιπης χορτοφαγικής δίαιτας.

Όπως, λοιπόν, κατά το μακρινό παρελθόν προσέφεραν απαρχές στους θεούς με καρπούς και, μετά τη θυσία, δοκίμαζαν ευχαρίστως από τα είδη που είχαν προσφερθεί, το ίδιο ενόμισαν ότι έπρεπε να κάνουν κι όταν άρχισαν τις θυσίες των ζώων. Αν και, κατά την αρχαιότητα, η ιέρεια δεν είχε εγκρίνει να γίνονται έτσι τα πράγματα, αλλά είχε εγκρίνει μόνο να τιμώνται οι θεοί με προσφορές καρπών. Διότι με εκείνα τα ήθη εύρισκαν αρμονική ευχαρίστηση και η φύση ολόκληρη και το αισθητικό μέρος της ανθρώπινης φύσης.

«Με άκριτους φόνους δεν αιματώνεται ο βωμός, αλλά μίασμα μέγιστο είναι τούτο στους ανθρώπους που αφαιρούν την ψυχή για να φάγουν τα μέλη».

(…)

«Λοιπόν, κι όταν οι πόλεμοι και οι λιμοί προκάλεσαν την βρώση άλλων ζώων, δεν θεωρήθηκε, ούτε τότε, σαν απόλαυση η κρεοφαγία αλλά σαν γέννημα ανάγκης. Ανάλογα και περισσότερο, είναι ολωσδιόλου απαράδεκτη και η ανθρωποφαγία. Ούτε, λοιπόν, επειδή οι άνθρωποι θυσίασαν σε κάποιες δυνάμεις ζώα, έπρεπε και να τα τρώνε. Και βεβαίως, ούτε όταν θυσίαζαν ανθρώπους δοκίμασαν, με την ευκαιρία, και κρέας ανθρώπινο.»

x

Η αρετή, ο άνθρωπος, οι μεγάλοι φιλόσοφοι και η αποχή

«Είναι γνωστό πως αυτή, η ενίσχυση της αρετής, δηλαδή, γίνεται με της Δικαιοσύνης την ανώτατη έκφραση, η οποία ενυπάρχει στην ευσέβεια που αποτείνεται προς τους θεούς. Αυτή η ευσέβεια συμπληρώνεται και επαυξάνεται μέσω της αποχής από τα έμψυχα. Όταν τηρούμε τη Δικαιοσύνη αυτή, δεν υπάρχει, ασφαλώς, φόβος να παραβούμε στο ελάχιστο, και το δίκαιο που αφορά στους ανθρώπους, γιατί αυτή είναι η προς τους θεούς καθοσιωμένη, η θεία Δικαιοσύνη.

(…)

«Διότι ο άνθρωπος δύναται, εκ φύσεως, να είναι ον αβλαβές και αποτρεπτικό του κακού, παρά να απολαμβάνει τις ηδονές του με την βλάβη των άλλων.»

Zώα, φυτά και ανθρώπινη αδικοπραγία

«Κατ’ αρχήν, όπως λέγει και ο Πλούταρχος, τρώμε τα ζώα όχι επειδή η φύση μας έχει ανάγκη από αυτά. Και αυτού του είδους η συνήθειά μας, να τα τρώμε, έχει προ πολλού ενθαρρύνει και επιτείνει την αδικία προς όλες τις κατευθύνσεις. Ενώ τα φυτά προσφέρονται και είναι αρκετά για την ικανοποίηση των αναγκών μας, χωρίς η φθορά που υφίστανται να υπερβαίνει ένα ανεκτό γι αυτά σημείο. Και είναι αμφίβολο αν είναι πράγματι φθορά το να παίρνουμε ένα μέρος από τα φυτά, διότι και μετά από αυτό, παραμένουν ζωντανά. Αλλά να αφανίζεις άλλα ζώα και να τα φθείρεις χάριν πλουτισμού και ηδονής, αυτό ανήκει στην απόλυτη αγριότητα και αδικία. Η αποχή από αυτά στη διατροφή μας δεν μας εμπόδισε ούτε να ζούμε, ούτε να ζούμε καλά. Άλλωστε, αν είχαμε ανάγκη πραγματική να σκοτώνουμε ζώα και να τρώμε σάρκες για την επιβίωσή μας, όπως χρειαζόμαστε τον αέρα και το νερό και τα φυτά και τους καρπούς, που χωρίς αυτά είναι αδύνατη η ζωή, τότε θα λέγαμε δικαίως ότι η φύση μας ευθύνεται γι αυτήν την αδικία.»

(…)

«Αλλά το να οδηγούν άλλοι ζώα στη σφαγή και να τα μαγειρεύουν, κατακυριευμένοι από τον φόνο και όχι χάριν της ανάγκης της τροφής ή της αναγκαίας συμπληρώσεως της, αλλά επειδή επιδιώκουν την απόλυτη ικανοποίηση της ηδονής και της λαιμαργίας, κατά τρόπο άξιο απορίας, αυτό λοιπόν θεωρείται από τους θεούς άνομο και τρομερό.»

Τα άγρια, τα ήμερα, ο φόνος και η βρώση

«Διότι εκείνος που απέχει από κάθε έμψυχο, αν και δεν μένει μακριά από εκείνα τα ζώα που προσφέρονται για συναναστροφή, αυτός ο άνθρωπος, πολύ περισσότερο από τους άλλους, θα απέχει και από του να βλάψει το ίδιο του το γένος.

Διότι εκείνος που αγαπά το γένος, δεν θα μισήσει το είδος, αλλά, μάλλον, όσο μεγαλύτερη είναι η εξοικείωσή του προς το γένος των ζώων, τόσο περισσότερο θα καλλιεργήσει αυτήν την σχεση προς ό,τι ανήκει στο δικό του είδος και θα την κρατήσει ακέραιη.

Λοιπον, αυτός που κατακτά την εξοικείωση προς το ζώον, αυτός δεν θα αδικήσει κανένα ζώον.

Αυτός όμως που περιορίζει το δίκαιο μόνο στον άνθρωπο, θα είναι ικανός να ελέγξει την εγκληματική του προδιάθεση, παρά μόνον εν στενώ, περιοριστικώς.

Λοιπόν, γλυκύτερο και από το «Σωκρατικόν έδεσμα» είναι το Πυθαγόρειο. Διότι ο Σωκράτης έλεγε ότι ορεκτικό της τροφής είναι η πείνα, αλλά ο Πυθαγόρας το να μην αδικείς κανέναν και να κάνεις νόστιμο το φαγητό με την δικαιοσύνη. Η αποφυγή λοιπόν της έμψυχης τροφής είναι αποφυγή των αδικημάτων που αφορούν την τροφή.

Διότι ο θεός δεν έκαμε βεβαίως έτσι τα πράγματα ώστε να είναι αδύνατη η συντήρηση του είδους μας χωρίς την κακοποίηση κάποιου άλλου.»

(…)

«Και κατ’ αυτόν τον τρόπο εννοείται ο δίκαιος άνθρωπος, όχι με τον στενό τρόπο των άλλων. Επειδή επεκτείνει την δικαιοσύνη τόσο, ώστε να φθάνει να εγγυάται την ασφάλεια και την αβλάβεια όλων των εμψύχων.

Γι αυτό και η ουσία της βρίσκεται μέσα στην εξουσία του λογικού επί του αλόγου στοιχείου, το οποίο άλογο στοιχείο έπεται του λογικού.

Διότι όταν άρχει το λογικό και έπεται το άλλο, εμφανίζεται η υποχρέωση να είναι ο άνθρωπος πράγματι ακίνδυνος προς οτιδήποτε. Πράγματι: εάν είναι τα πάθη συνεσταλμένα, τότε και οι επιθυμίες και οι αψιθυμίες είναι ατροφικές κι ο λογισμός κατέχει την δύναμη που του ανήκει, κι ευθύς έπεται η εξομοίωσή μας προς το ανώτερο οντολογικό επίπεδο. Κι εκείνο, το ανώτερο, που βρίσκεται μέσα στο σύμπαν, είναι καθολικά αβλαβές.»

Η ζωή στην χρυσή εποχή

«Από όσους έκαμαν συγκροτημένη, συστηματική και ακριβή σύνοψη των Ελληνικών θεμάτων, ένας είναι ο Δικαίαρχος ο Περιπατητικός. Αυτός, καθώς αφηγείται τον αρχαίο βίο της Ελλάδος, λέγει ότι οι παλαιοί ήσαν εκτός των άλλων και κοντά στους θεούς. Διότι υπήρξαν ωραιότατοι και αγαθότατοι στην μορφή και στις συνήθειες, και διότι έζησαν τον άριστο βίο. Γι αυτό και θεωρούνται ως χρυσούν γένος, εάν συγκριθούν προς τους συγχρόνους μας, που είναι κίβδηλοι και από χυδαιότατη ύλη, ενώ εκείνοι δεν σκότωναν έμψυχο ον.»

(…)

«Βεβαίως ούτε πόλεμοι υπήρχαν ούτε εξεγέρσεις κάποιων εναντίων των άλλων, επειδή δεν υπήρχε ούτε προσεφέρετο κανένα έπαθλο ανάμεσά τους το οποίο θα προκαλούσε τόσο μεγάλο ενδιαφέρον, ώστε να ξεσπάσει πόλεμος γι αυτό.

Έτσι, το κυρίαρχο στοιχείο του βίου τους ήταν η αργία, η αμεριμνησία ως προς όσα υποβάλλει η ανάγκη, η υγεία, η ειρήνη, η φιλία.»

(…)

«Ύστερα η ανθρωπότητα προχώρησε στον νομαδικό τρόπο ζωής, κατά τον οποίο συγκέντρωναν περιττή περιουσία πλέον κι έπιασαν ζώα αιχμάλωτα, αφού κατάλαβαν ότι άλλα ήσαν εκ φύσεως αβλαβή και άλλα κακοποιά και δυσμενή. Έτσι λοιπόν εξημέρωσαν τα πρώτα ενώ επετίθεντο ομαδικά εναντίον των άλλων. Τότε με την κυνηγετική δραση, εμφανίσθηκε και ο πόλεμος στη ζωή τους.»

(…)

«Σ’αυτά ακριβώς αναφέρονται τα «Παλαιά» από το βιβλίο «Ελληνικά» του Δικαιάρχου, που αφηγείται ότι ο βίος των παλαιοτάτων ανθρώπων ήταν μακαριώτατος και η τελειότητά του οφείλετο, όχι λιγότερο από ό,τι στους άλλους όρους ζωής, και στην αποχή από τα έμψυχα.

Γι αυτόν τον λόγο δεν υπήρχε πόλεμος, αφού έλειπε η αδικία – ο φόνος. Ύστερα όμως ήλθαν ο πόλεμος και η πλεονεξία στην κοινωνία τους μαζί με την αδικία προς τα ζώα. Και είναι αξιοθαύμαστοι, αυτοί που ετόλμησαν να πουν ότι η αποχή από τα ζώα είναι μητέρα της αδικίας, καθώς η ιστορία και η εμπειρία αποδεικνύουν ότι μαζί με τον φόνο εμφανίσθηκε και η ασέλγεια και ο πόλεμος και κάθε αδικία.»

 Αγνότης και επιμιξία

«Θεωρούσαν λοιπόν αγνότητα οι ιεροί άνθρωποι την τήρηση της αποστάσεως από το αντίθετο, και την ανάμιξη με αυτό την ενόμιζαν μίασμα. Έτσι, όταν έδιναν ή έπαιρναν τροφή από καρπούς, που δεν την βρίσκει κανείς από νεκρά ζώα και η οποία δεν είναι εκ φύσεως έμψυχη, πίστευαν ότι δεν μολύνονται τα πράγματα που διοικεί η φύση. Αλλά τις σφαγές των ζώων που έχουν αισθήσεις και τις βίαιες αποσπάσεις των ψυχών τους, τις θεωρούσαν μιασματα πολύ περισσότερο, πίστευαν ότι το πλήρες αισθήσεων σώμα, όταν αποστερείται την αίσθηση και νεκρώνεται, αφομοιώνεται προς την αισθαντική δύναμη εκείνου που είναι ζωντανός και το τρώγει. Γι αυτό η αγνότητα, σύμφωνα με όλα τα κριτηρια, συνίσταται στην απόσταση και την αποχή από τα πολλά και ενάντια, και στην επιλογή και αποδοχή των οικείων και καταλλήλων για μας ειδών.»